2000 Jaar geleden was Trier al een garnizoensstad. De Romeinse restanten zijn goed zichtbaar en men is trots op deze historie. Over de periode na 1945 de z.g. "Franzözische Bezatsungzone" zijn er weinig restanten en men verteld er weinig over.

Tijdens een vakantie op Ile d'Oleron (Frankrijk) had ik op de camping een buurman die als dienstplichtig onder- officier in Trier gediend had. Als ik aan hem vroeg "Ale Jean, parler Allemagne" dan antwoorde hij "ein, zwei, drei, schnaps" meer zat er niet in. Hier wilde ik het mijne van weten.

Met Elzas- Lotharingen in de achtertuin was Trier een ideale garnizoensplaats en men had daarom 5 grote kazernes voor o.a. Infantrie, Cavalerie en Genie. Om na de 2e W.O. Franse militairen onder te brengen was er plaats genoeg. Als je in een stad, die behoorlijke oorlog- schade heeft opgelopen, woningen begint te bouwen voor franse gezinnen dan krijg je een probleem. Daarbij komt nog dat de kazerne op de Petrisber een "Militair Hospital" werd. Dit is dan een centrum voor alle militairen uit een bezet gebied zo groot als Nederland.

Dus heel veel Franse militairen en gezinnen. Fransen zijn patriotten en niet erg sociaal t.o.v. buitenlanders dus contact met inwoners van Trier was minimaal. De klap op de vuurpijl was dat het Saarland geannexeerd was door Frankrijk en ditzelfde gebeurde in 1946 met Saarburg en Trier. Dat betekend: Frans bestuur met Franse regels.  

Als je dus door Trier wandelt zie je af en toe een gebouw waar een Franse tekst op staat. Het enige gebouw dat men in ere houdt is het oude Franse Officiers- Casino op de Kornmarkt. Tegenwoordig het "Bitburger Wirtshaus" met een gezellig terras waar men tot in de kleine uurtjes kan vertoeven.